تأثیر تغذیه مرطوب و مکمل آنزیمی بر عملکرد و صفات لاشه جوجه های گوشتی درجیره های بر پایه دانه کامل و آسیاب شده گندم

به خوبی ثابت شده است که گندم حاوی سطوح بالایی از پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای است وهنگامی که گندم جزء اصلی جیره باشد از آستانه تحمل پرنده خارج است واثرات ضدتغذیه ای بر عملکرد جوجه های گوشتی دارد. این آزمایش جهت بررسی اثرات استفاده از تغذیه مرطوب وآنزیم برروی بهبود خواص گندم که بصورت آردی ودانه کامل می باشد. نوع گندم مورد استفاده در این آزمایش گندم سرداری ونوع آنزیم مورد استفاده آنزیم تجاری گریندازیم (gp15000 ) بود که به مقدار gr 3/0 به ازای هر کیلوگرم گندم جیره از 1تا 49 روزگی استفاده گردید. میزان آب مورد استفاده در تیمارهای تغذیه مرطوب 25/1 کیلوگرم آب به ازای هر کیلوگرم خوراک هوا خشک از 1تا 49 روزگی بود. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی، با استفاده از 416 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری راس 308 ( نروماده ) در 8 تیمار و 4 تکرار با 13 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. میزان گندم مورد استفاده در این آزمایش به ترتیب 20، 40 و60 درصد در دوره های آغازین، رشد وپایانی می باشد که درهردوره گندم به صورت نصف آردی و نصف دانه کامل، مورد استفاده می باشد ولی در دوره پایانی 20درصد آردی و40درصد گندم کامل می باشد.در طول مدت انجام آزمایش عملکرد جوجه ها به صورت هفتگی اندازه گیری شد. در سنین 21 و 42 روزگی4 پرنده به ازای هر تیمار برای تعیین خصوصیات لاشه و سرم خون کشتار گردید. نتایج نشان داد که : متوسط وزن بدن در تیمار گندم کامل خشک کمترین و تیمار گندم کامل و آردی مرطوب بیشترین مقدارمعنی دار (05/0 p<)راداشت. افزایش وزن روزانه در تیمار گندم کامل مرطوب نسبت به تیمارشاهد افزایش معنی داری داشت. خوراک مصرفی روزانه نیز در تیمارهای گندم کامل و آردی مرطوب در طول دوره پرورش نسبت به تیمار شاهد و سایر تیمارها افزایش معنی داری نشان داد اما در دوره 21-1 روزگی تیمار گندم کامل باو بدون آنزیم کاهش معنی داری نشان داد. البته تیمارهای گندم کامل و آردی با و بدون آنزیم با تیمار شاهد اختلاف معنی داری ندارند . ضریب تبدیل خوراک در هفته اول پرورش در تیمار شاهد بیشترین مقدارمعنی داررا داشت اما در کل طول دوره پرورش در تیمار گندم کامل و آردی مرطوب بیشترین مقدارمعنی داررا داشت . تیمارهای گندم کامل و آردی با و بدون آنزیم با تیمار شاهد اختلاف معنی داری نداشتند . خصوصیات نسبی لاشه در سن 21 روزگی نشان داد که بازده لاشه در تیمار شاهد نسبت به سایر تیمارها افزایش معنی دار داشت ولی وزن پیش معده در تمامی تیمارها اختلاف معنی داری نداشتند . وزن سنگدان در تیمار شاهد و گندم کامل بیشترین مقدارمعنی دار را داشت و در تیمارهای گندم کامل و آردی مرطوب کمترین مقدارمعنی داررا داشت . وزن کبد در تیمار گندم کامل مرطوب افزایش معنی دار ودر تیمار شاهد کاهش معنی داری داشت) 05/0 p< (. وزن دودنوم و ژوژنوم در کلیه تیمارها هیچ اختلاف معنی داری با هم نداشتند ولی وزن ایلیوم در تیمار گندم کامل با و بدون آب افزایش معنی دار داشت. وزن سکوم در تیمار گندم کامل بیشترین مقدارمعنی دار را داشت . وزن قلب در تیمار گندم کامل مرطوب بیشترین مقدارمعنی دار و در گندم آردی کمترین مقدارمعنی دار را داشت . خصوصیات نسبی لاشه در سن 42 روزگی نشان داد که بازده لاشه ، وزن پیش معده ، وزن کبد و چربی شکمی در هیچ کدام از تیمارها اختلاف معنی داری با هم نداشتند . وزن سنگدان در تیمار شاهد و گندم کامل افزایش معنی دار نشان داد. وزن روده در تیمار شاهد و گندم آردی به طورمعنی دارافزایش داشت. در کل از مجموع نتایج حاصله چنین بر می آید که مرطوب کردن خوراک بر استفاده از آنزیم برتری دارد هر چند که آنزیم نیز مزایای خاصی دارد و استفاده از دانه کامل بهتر از شکل آردی در گندم می باشد زیرا گندم کامل از اتساع پیش معده و وقوع آسیت جلوگیری می کند هر چند که مزایای زیاد دیگری نیز دارد.